Afgelopen woensdag vond de tweede editie van het filmfestival Film for Thought plaats, georganiseerd door Cultuur op de Campus en de commissie externe betrekkingen van Studievereniging KNUS. Het festival voor en door studenten in de benedenverdieping van filmhuis LUX had dit jaar een centraal thema, namelijk sociale media. ANS zette haar smartphone op stil en dook de filmzaal in.
Tekst: Chiel Nijhuis en Tom Plaum
Foto’s: Loren Brouwers
Live tinderen
De kelders van LUX zijn nog leeg als het filmfestival Film for Thought begint. Langzaamaan weten belangstellende studenten de trap naar de kleine foyer te vinden, dat gezellig en knus aanvoelt. Eenmaal beneden worden de bezoekers opgewacht door de vrolijke Love Doctors van Live Tinder. De dames geven de geïnteresseerden een nummer, daarna is de jacht op de perfecte match geopend. Even verderop is een tentje neergezet met kleine hapjes, met daarnaast een heuze #foodporncorner. Een ding is zeker, het centrale thema van het festival komt goed naar voren.
Opstand achter je laptop
In zaal zes van LUX wordt in het eerste filmblok de film #ChicagoGirl gedraaid. Deze documentaire, verschenen in 2013, is geregiseerd door Joe Piscatella en gaat over een Syrische studente, wonend in Chicago, genaamd Ala’a Basatneh. Vanuit de VS probeert zij demonstranten te helpen om de revolutie tegen het regime van de Syrische president Bashar al Assad in goede banen te leiden. 
Via Facebook, Twitter en Skype managet zij de opstand en probeert ze de verschillende groepen demonstranten met elkaar in contact te brengen. Daarnaast komen in de documentaire verschillende deskundigen op het gebied van sociale media en politicologie aan het woord, die de rol van het internet in de Syrische opstand proberen te verklaren.
Het verhaal van Ala’a wordt begeleid door beelden door Syrische burgerjournalisten, die tevens haar vrienden zijn. Naarmate de documentaire vordert worden de beelden van de revolutie steeds grimmiger. De betogingen worden steeds ruwer neergeslagen en het wordt steeds duidelijker dat alleen vreedzame demonstraties, die via Facebook worden georganiseerd, onvoldoende zijn om het conflict tot een einde te brengen. Zelfs Ala’a verliest de moed en reist zelf naar Syrië af om medicijnen te bezorgen aan de opstandelingen. De film laat een diepe indruk achter op het publiek; het is absoluut een film for thought.
Na afloop is er een Skype-interview met de regisseur van de documentaire Joe Piscatella, geleid door Kristof Jacobs, politicoloog aan de Radboud Universiteit. De filmmaker en politicoloog gingen in gesprek over de achtergrond van de film. Piscatella vertelt dat Ala’a is nog steeds betrokken bij het conflict, maar niet meer zo actief is, omdat haar rol als revolutie-manager is uitgespeeld.
Wat ben je aan het doen?
In de pauzes tussen de filmen worden in de twee filmzalen de krochten van Youtube getoond, in de vorm van kattenfilmpjes. kattenhaters van het festival zoeken liever de foyer op voor een hapje in de #foodporncorner. 
Daar worden ze gestoord door de dames van theatergroep Buro Curious. Zij stellen de festivalgangers de welbekende Facebook-vraag : ‘Wat ben je aan het doen?’. Het antwoord wordt als Facebook-bericht op een muur geprojecteerd en de kunstdames gaan op zoek naar
reacties uit het publiek. Uiteindelijk ontstaat er een gesprek op de muur, waardoor de muur een sociale functie krijgt.
Veel woorden, weinig inhoud
Tussen de filmblokken door is er ook ruimte voor debat. Marc Hijink, redacteur techniek van het NRC Handelsblad, en Marcel Becker, docent Ethiek aan de Radboud Universiteit, gaan in discussie over de stelling: ‘Sociale media hebben uiteindelijk een negatieve invloed op ons leven.’ Beide heren zijn het met elkaar eens dat sociale media in beginsel juist een positieve invloed hebben, mits mensen zelf de controle houden. Veel discussie tussen de twee is er dus niet. Wel betrekken ze het publiek bij het gesprek door actief vragen te stellen. Uit de reacties van het publiek blijkt dat veel festivalgangers toch wel verslingerd zijn aan hun smartphone.Of ze na deze discussie hun gedrag zullen veranderen is nog maar de vraag.
Het thema van de tweede editie van Film for Thought kwam in allerlei opzichten goed uit de verf. Je kon de perfecte match vinden door live te Tinderen en aan je trekken komen in de #foodporncorner. Ook als je behoefte had aan een serieuze avond, was je hier op de goede plek. De films waren goed gekozen en gaven een beeld van hoe sociale media in allerlei opzichten de wereld beïnvloedt. Mocht het allemaal iets te heftig of confronterend worden, dan kon je je hersenen uitschakelen en onderuitgezakt naar domme katten kijken. Het festival was het internet in het klein, uiteindelijk kom je toch wel bij de kattenfilmpjes terecht.