Home CultuurANS ontdekt ANS ontdekt: Filmkapiteins Sean van Berlo en Teun van den Elzen

ANS ontdekt: Filmkapiteins Sean van Berlo en Teun van den Elzen

door Redactie

Ze doen niets liever dan films maken. Sean van Berlo en Teun van den Elzen schrijven verhalen vol misdaad en actie, die ze al sinds de middelbare school zo professioneel mogelijk op het witte doek brengen. ‘Als je dit je hele leven kan blijven doen, heb je echt het beste leven ooit.’

Tekst: Auke van der Veen
Foto’s: Melis Ulubas

Van Santa Claus tot sla-jagers
De Gelagkamer is praktisch uitgestorven op deze vroege vrijdagmiddag. Alleen aan het raam, met zicht op een zonovergoten Waal, zitten twee gasten. Sean van Berlo en Teun van den Elzen drinken rustig een paar kopjes koffie, terwijl ze enthousiast over hun vak verhalen. FilmKapiteinsCaféSinds ze vrienden werden op de middelbare school in Uden doen ze niets liever dan hun gezamenlijke ‘hobby’ uitvoeren: het maken van films.

‘We hebben dat idee schaamteloos gepikt en gezegd: “Fuck it, dat kunnen wij beter.”‘

‘Ik zal bij het begin beginnen’, zegt Sean glimlachend. ‘Op het Udens College hadden we een kerstactie voor het goede doel. Een paar jaar voor ons hadden een aantal mensen een heel vette, maar eigenlijk kwalitatief hartstikke slechte misdaadfilm over de kerstman gemaakt. We hebben dat idee schaamteloos gepikt en gezegd: “Fuck it, dat kunnen wij beter.”‘ Vervolgens brachten ze na lang aanklooien in de achtertuin Santa Clause Protection Force uit, een 30-minuten durende film over een misdaadbestrijdense kerstman. Dit kunstwerkje van Sean en Teun was misschien cinematisch niet hoogstaand, maar werd wel druk bezocht en bracht vervolgens de hoogste kerstactie-opbrengst op. Een jaar later was er een sequel, nog een jaar later een prequel. ‘Het succes was echt fucking vet’, stelt Teun tevreden.

Na de middelbare school ging Sean Liberal Arts & Sciences studeren in Tilburg en Teun Politicologie hier in Nijmegen. Het maken van films lieten ze echter niet links liggen en Teun bedacht al snel een nieuw gezamenlijk project. In 2014 kreeg hij het idee om een cowboyfilm over sla-jagers te regisseren, een verhaal dat wel in hetzelfde straatje paste als hun eerste werk. ‘Ik haalde gelijk Sean – die de film een geweldig plan vond – er bij voor een van de hoofrollen en voor ik het wist had ik een script geschreven.’ Uiteindelijk maakten ze er het net als bij Santa een volledige feature film van, die is vertoond in een filmzaal in Uden. ‘The Lettuce Hunters was nog populairder dan onze vorige film, sindsdien hebben we nooit meer getwijfeld te stoppen met regisseren.’

 

Als een film in het water
Het filmmaakproces van Sean en Teun start met een ideetje op papier, dat ze uitwerken in een outline en vervolgens voorleggen aan acteurs – soms betaalde professionals, soms vrienden. Als die vrolijk worden van het verhaal, gaan de heren de opnamens plannen en het geld en de apparatuur regelen. Daarna filmen ze een aantal weken. Wie welke taak op zich neemt in dit proces, verschilt volgens Teun per project. ‘We zijn echt een team. Bij The Lettuce Hunters was ik regisseur, Sean producent. Bij de psychologische thriller DOGS, onze tweede grote speelfilm en zijn idee, was ik de producent en hij de regisseur. Die wisselende rolverdeling wordt door ons steeds beter nageleefd. Sean moet lachen. ‘Vooral in het begin hadden we allebei het idee dat we de kapitein waren en alles konden bepalen. De crew stond af en toe maar toe te kijken hoe de boot helemaal nergens heen ging terwijl wij ruzieden over een shot.’

 

Zonder de bemanning vaart het schip al helemaal niet. Bij hun eerste projecten waren de kapiteins puur afhankelijk van vrienden en familie – onbetaald, natuurlijk. Teun verklaart hoe de groep vrijwilligers steeds groter werd. ‘Ik had op een gegeven moment het script van The Lettuce Hunters af en dacht toen “Kut, nog 30 mensen.” We hebben toen bij carnaval, als er lekker veel camaraderie en alcohol is, een coole oud-klasgenoot van de middelbare school overgehaald een sombrero op te doen en gefilmd te worden. Anderen dachten daarna “Fucking vet!” en stapten ook aan boord.’ Veel van hen zijn voor de volgende film gebleven, waarna de crew steeds professioneler werd. ‘Na DOGS kwamen studenten audiotechniek en fotografie met suggesties over de film op ons af. We vroegen hen toen natuurlijk of ze aan ons volgende project wilden meewerken, wat ze bijna nooit weigerden’, vertelt Sean trots.

 

Vol voor het verhaal
‘Technisch gezien worden onze films elke keer enorm veel beter’, zegt Teun stellig. Dit ligt niet alleen aan de groeiende professionaliteit van de crew, maar ook aan het budget. Waar ze voor de Santa-serie slechts 50 euro aan een kerstmuts en nepbloed uitgaven, legden ze voor hun twee grote speelfilms 500 neer. Het verhaal is volgens hem echter het belangrijkst, en natuurlijk gewoon gratis. Ze hebben de films altijd al geprobeerd zo Hollywood-plot-waardig mogelijk te maken. ‘Mensen moeten de bioscoopzaal verlaten en denken: “What the fuck, dat verhaal was echt goed!”. Ik was echt verbaasd toen het publiek dit na The Lettuce Hunters had.’ Deze verwondering wordt niet gedeeld door een grinnekende Sean. ‘Niet om jou meer veren in de reet te steken, Teun, maar dat verhaal was ook echt fucking vet.’

‘Niet om jou meer veren in de reet te steken, Teun, maar dat verhaal was ook echt fucking vet.’

Waar elk verhaal precies over gaat, verschilt nogal per film. De Santa-serie is een lollige low-budget comedy, The Lettuce Hunters een komische spaghetti-western à la filmmaker Sergio Leone. FilmKapiteinsBootBij DOGS werd volgens Sean ineens hard op het serieuze gas gedrukt. ‘Ik voel me nou al een pretentieuze lul als ik dit zeg, maar ik wilde echt iets vertellen over iemand die de natuur in zichzelf wil overwinnen.’ Teun herkent deze filosofische inslag in de rest van hun werk. ‘Het is interessant om een plot te hebben over de verhouding tussen mensen en wat rechtvaardig is. Daarbij vind ik het interessant als personages een duidelijk doel hebben, zoals wraak in The Lettuce Hunters.’ Deze thema’s verwerken zij het liefst in actie, geweld en misdaad; verschillende verhalen mogen ze misschien schrijven, maar die onderdelen zijn altijd vaste prik.

‘Ik voel me nou al een pretentieuze lul als ik dit zeg, maar ik wilde echt iets vertellen over iemand die de natuur in zichzelf wil overwinnen.’

Hun nieuwste film, die grotendeels is opgenomen in Nijmegen, komt uit in sepember. Met crowdfundgeld, eigen inleg en centen van gemeentes en theaters wisten ze naar eigen zeggen hun meest professionele werk ooit op poten te zetten: De Expeditie. Teun ligt alvast een tipje van de sluier op. ‘We hebben een onbeschaamde brocomedy gemaakt. Twee jongens zijn allebei verliefd op hun ex-vriendin, die als nieuwe vriendje een drugscrimineel heeft. Ik speel de ene jongen. Marco Lopes, die als acteur hartstikke lekker gaat en in TV-series en reclames verschijnt, is de ander. De spanning tussen dit geinige karakter en mij, die superverschillend zijn, leek ons heel interessant.

Sean geeft echter aan dat romantische comedies niet echt hun ding zijn. ‘In onze eerdere genrefilms konden we onze ziel en zaligheid kwijt, omdat je daarbij met shots en verhalen je handtekening kunt aanbrengen, terwijl het bij comedy veel meer om grappen gaat.’ Daarom zullen ze zich vanaf nu focusen op het maken van meer serieuze films. Zal het duo daar lang mee doorgaan? ‘Jazeker’, stelt Sean blijmoedig. ‘Als je dit je hele leven kan blijven doen, heb je echt het beste leven ooit.’

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen