Home CultuurANS bezocht ANS bezocht: Onbederf’lijk Vers 2018

ANS bezocht: Onbederf’lijk Vers 2018

door Julia Mars

Poëziefestival Onbederf’lijk Vers vulde de binnenstad van Nijmegen in de nacht van 17 oktober opnieuw met mooie en aangrijpende verhalen. Op zes verschillende locaties droegen achttien dichters, waaronder zowel grote namen als opkomende talenten, hun beste poëzie voor.

OBV4 750x

Onbederf’lijk Vers is een gratis poëziefestival dat wordt georganiseerd door studenten van de Radboud Universiteit. Dit jaar stonden grote namen zoals Anne Vegter en Rodaan al Galidi op het programma, aangevuld door opkomende dichters. De avond bestond uit drie rondes waarin op zes verschillende locaties in de binnenstad drie tot vier sprekers gedichten voordroegen.

In café De Wunderkammer stonden Derek Otte, Timo Verbeek, Lev Avitan en Richard Nobbe op het programma. Het knusse café, dat ook wel het rariteitenkabinet van Nijmegen wordt genoemd, leende zich perfect als locatie voor poëzievoordracht. De gedimde sfeerverlichting, luie stoelen en opgezette dieren als decoratie zorgden voor een mysterieuze sfeer.

OBV1 450xStadsdichter van Rotterdam Derek Otte bijt de spits van de ronde af. Nonchalant onderuitgezakt op een stoel leest hij voor uit zijn bundel Regelgeving. Zijn gedichten zijn luchtig met een humoristische ondertoon, zoals zijn gedicht Lover op de cover (uitspraak: luver op de cuver) over stenenkolenengels. Lover of de cover / what is er on the hand / I try to speak English / but I fell through the mand. Vanuit de zaal klinkt gegniffel. Otte weet duidelijk hoe hij het publiek warm moet maken. Na een aantal van deze luchtige poëzie staat hij op. Zijn blik wordt ineens serieus. Antilliaan, zijn volgende voordracht, gaat over vooroordelen die mensen hebben tegenover etnische minderheden. Ondanks de omschakeling naar dit serieuze onderwerp blijft Otte dicht bij zijn eigen stijl en eindigt met een luchtige noot. ‘Toch geloof ik dat we, als we er samen aan werken, vooroordelen kunnen voorkomen.’

OBV3 450xNa Otte is Timo Verbeek aan de beurt. De eerste indruk die Verbeek maakt is totaal anders dan die van zijn voorganger. Hij is achttien, nog ietwat onwennig en heeft een opvallende pilotenbril op. Ook Verbeek begint met het voordragen van gedichten uit zijn gedichtenbundel. ‘Deze bundel heb ik voor mijn profielwerkstuk geschreven’, vertelt hij. ‘Daar ga ik jullie uit voorlezen.’ De gedichten uit zijn bundel gaan dan ook vooral over tienerzaken: meisjes ontdekken en wilde nachten met vrienden. Zijn voordracht is aardig, maar Verbeek blijft verscholen achter zijn bundel. Pas bij zijn laatste gedicht, dat hij wel uit zijn hoofd kent, komt hij echt los. Het verhaal gaat over het verlies van zijn vader een aantal jaar geleden. Ditmaal gebruikt Verbeek grote handgebaren en een luide stem tijdens zijn voordracht. Het publiek is inmiddels stilgevallen, duidelijk geraakt door het verhaal.

Lev Avitan is de volgende spreker. Avitan is in Nijmegen en omstreken een bekende gast bij andere poëzieëvenementen zoals Mensen Zeggen Dingen. Kenmerkend aan hem zijn zijn harde, confronterende woorden die ieder aan het denken zetten. Dat Avitan sinds een jaar campusdichter van de Radboud Universiteit is, is goed te merken aan de onderwerpen van zijn gedichten. Avitan dicht over klimaatverandering en het vinden van eigen identiteit. In een gedicht dat gaat over seks met een meisje maakt hij ingewikkelde verwijzingen naar mythologie en muzieknoten. Door Avitans gevoel voor ritme en intonatie weet hij het publiek in zijn greep te houden, maar de academische ondertoon zorgt dat zijn gedichten minder persoonlijk aanvoelen dan die van zijn voorgangers.

De laatste spreker van de avond is Richard Nobbe. Nobbe heeft een humoristische stijl en zijn gedichten gaan vooral over dingen die hij in zijn alledaagse leven meemaakt. Zijn eerste gedicht gaat over snackbar Happy Corner. ‘Terwijl ik daar laatst betaalde zei de eigenaar me “bedankt, kameraad”‘, leidt Nobbe zijn gedicht in. ‘”Kameraad”, dat is iets wat alleen communisten zeggen. Daarom heet mijn volgende gedicht: Bij snackbar Happy Corner werken spionnen uit Noord Korea.’ Het publiek moet lachen en daarmee is de toon voor zijn voordracht gezet. Gedichten over vloggen en de rijdende rechter volgen en met deze luchtige vorm van poëzie komt de avond tot een eind.

Na afloop was er in De Wunderkammer een afsluitende borrel, waar het publiek met elkaar en de aanwezige dichters konden napraten over de avond. De sprekers op Onbederf’lijk Vers waren ook dit jaar weer verrassend, vernieuwend, maar vooral divers.

 

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen