De Britse band UB40 hield in de jaren 80 de reggaesound levend. Dat deed de band door het produceren van eigen nummers, maar hun grootste successen behaalden ze door het coveren van bestaande nummers. Verschillende liedjes van weleer krijgen een ontspannen, loom smaakje toegevoegd bij het coveralbum Labour of Love.
Beter dan Mick Jagger
Labour of Love is het vierde studioalbum van de reggaeband uit Birmingham en hun eerste coveralbum van in totaal vier. UB40 had haar sporen al in de muziekwereld verdiend met het succesvolle debuutalbum Signing Off. Na nog twee albums te hebben gemaakt met eigen nummers, vonden de artiesten het tijd om hun muzikale idolen van vroeger te eren door nummers van hen te coveren.
Het album opent met het nummer Cherry oh Baby, een nummer dat in 1971 werd uitgebracht door de Jamaicaanse reggaezanger Eric Donaldson. Met dit nummer wist Donaldson de muziekcompetitie op het grootste festival van Jamaica te winnen. Genoeg reden voor UB40 om dit succesnummer te coveren. De Britse band was niet de enige die interesse had om een cover van Cherry oh Baby te maken. The Rolling Stones waagden al in 1976 een poging. Helaas voor Mick Jagger en consorten past reggae niet bij de stijl van een van de grootste bands aller tijden en werd de cover van UB40 beter ontvangen. Als je als UB40 The Rolling Stones weet te overtreffen, dan weet je dat je veel in je mars hebt.
Jamaicaanse grootheden
Op Labour of Love mag natuurlijk een cover van een nummer van Bob Marley, de oppergod van de reggae, niet ontbreken. Keep on Moving is door UB40 in een nieuw jasje gestoken. Ook andere grote Jamaicaanse musici worden met een cover geëerd. Nummers van Winston Tucker, Renford Colge en Jimmy Cliff hebben hun plekje op het album gekregen. De cover van Cliff, Many Rivers to Cross, veroverde een plekje in de Britse hitlijsten.
Beter goed gejat
Het bekendste nummer van Labour of Love is waarschijnlijk ook het populairste nummer van UB40: Red Red Wine. Opvallend genoeg is dit nummer van origine geen reggaenummer, maar geschreven en opgevoerd door Neil Diamond. De popversie van de Amerikaanse artiest stamt al uit 1968, maar was lang niet zo succesvol als de versie van UB40. Toen de Britten dit nummer uitbrachten, wist het de eerste plek te bemachtigen in de Britse, Ierse en Nederlandse hitlijsten. Later gaf Diamond zelf toe dat hij van alle covers van Red Red Wine, de versie van UB40 het beste vond. Hij gebruikte deze versie zelfs tijdens zijn concertenreeks van vorig jaar. Meer eer kan de bescheiden Britse reggaeband niet krijgen.