Met het weekend voor de deur en een drukke of turbulente week achter de rug is het natuurlijk fijn om bij iemand je ei kwijt te kunnen. Helemaal als jouw Valentijn jouw gevoelens niet bleek te delen. Het is alsof niemand jou lijkt te begrijpen, maar Tom Odell weet met zijn nieuwste album Wrong Crowd precies te bezingen wat er door je heengaat.
Tekst: Jules Schmeits
Waardige opvolger
Na zijn doorbraak in 2012 met de welbekende single Another love en zijn debuutalbum Long way down was hij niet meer weg te denken op de festivals waar hij vanachter zijn piano zijn nummers ten gehore bracht. Zijn looks en muziekstijl zorgden daarnaast ook voor veel fans en daarom kon een tweede album niet uitblijven. Na een paar jaar wachten kregen fans in april vorig jaar een eerste voorproefje. De single Wrong Crowd beloofde veel goeds voor de rest van het album.
Verbeterd vertrouwd recept
Aan die belofte werd dan ook zeker voldaan. Om het wachten tot de albumrelease nog wat dragelijker te maken, werden er nog vier andere singles uitgebracht en in juni was het hele album eindelijk te beluisteren. Wrong Crowd is een album waaraan je kunt horen dat er veel tijd in is gaan zitten. Tom heeft staan experimenteren en waar er in het vorige album het voornamelijk nog standaard singersongwriting te horen was, begint Tom met voorzichtige babystapjes nu meer te variëren in zijn stijl. Nummers zoals Magnetised en Here I am beginnen enigszins rustig maar eindigen allebei als stevige popsongs. Daarnaast is Daddy ook heel opmerkelijk door de rauwe gitaarklanken die in dit nummer de hoofdrol spelen. Daarmee is Wrong Crowd een album met het vertrouwde singersongwriting geluid gekruid met een mix van vloeiende ballads en een vleugje groove.
Qua muziek is zijn stijl geëvolueerd maar ook qua inhoud heeft Tom Odell niet stilgezeten. Weliswaar staan, net zoals in Long way down, de frustraties en vragen die rijzen bij liefdesverdriet en andere emotionele veranderingen centraal. Deze complexe gevoelens blijven voor veel artiesten een grote uitdaging om over te schrijven. Niets voor niets probeert menig artiest deze gevoelens te vangen en onder woorden te brengen. Ook bij Odell lijkt het cliché te worden maar hij heeft deze uitdaging nog beter getackeld dan in z’n vorige album. De tekst komt zo verfijnd en vertrouwd over dat je Tom bijna als beste vriend gaat beschouwen. Wie kent immers het gevoel niet dat je stiekem blijft hopen op een wederzijdse liefde terwijl je allang bent afgewezen, zoals in Magnetised wordt bezongen met de woorden ‘Cause it’s not right, I’m magnetised to somebody that don’t feel it.’
Verlangen en verdriet
Voor wie denkt dat dit album alleen maar liefde is met bijbehorende emoties als verlangen en verdriet, heeft het mis. Ook het verlangen en verdriet van het leven passeren de revue. In Sparrow ziet Odell een musje zitten en hij vraagt zich af waarom men het idee heeft gevangen te zitten in de dagelijkse sleur terwijl je toch dingen doet die je leuk vindt. Daarnaast staat ook het nummer Constellations op het album. Het nummer gaat in eerste instantie over de struggles die je ervaart bij een ex terwijl je het eigenlijk opnieuw wilt proberen. Desondanks weet je dat je daarvoor moet veranderen maar in feite zit je nog gevangen in je oude ik. Dit gevangen zitten in een oude ‘constellatie’ zou je kunnen doortrekken naar het verlangen om iets te veranderen in je leven.
Ondersteunende eenheid
Het leven gaat echter niet over rozen. Frustratie lijkt dus hét woord om al deze problemen samen te vatten en dat is een van de redenen die het album tot een geheel maken. Een album dat een groot lied is waarin elk nummer een ander couplet is dat gaat over een andere bron van frustraties in het leven zoals de liefde. Die eenheid wordt versterkt door de eerdergenoemde mix van singersongwriting, ballads en groove en daarmee krijg je het idee dat Odell je een helpende hand wil reiken bij je dilemma’s.
Helaas kom je dan van een koude kermis thuis. Hoewel Tom Odell al je emoties haarfijn weet te beschrijven, komt hij zelf niet met een handleiding van hoe je met de situatie moet dealen. Het zou immers ook onmenselijk zijn om van Odell te eisen dat hij ons daarmee zou helpen, want ook al hebben we dezelfde emoties en frustraties, ieder persoon is anders en dat maakt het nog moeilijker om voor te schrijven hoe het wel moet.
Daarom is een luisterend oor het beste medicijn. Ga er eentje drinken met wat vrienden en wanneer er niemand beschikbaar is op je grijze regenachtige dag dan is er Tom Odell. Zijn album Wrong Crowd, dat qua muziek en inhoud een voorzichtige start is van het ontwikkelen van een eigen songwritingstijl, helpt je te verliezen in de vergezichten vanuit de trein. Dan is je hart meteen weer gelucht als je straks thuiskomt aan het begin van een nieuw weekend.