Home Opinie & AchtergrondColumnsDe Marsman De Marsman: almost blue

De Marsman: almost blue

door Redactie

Hij werd geboren in het Nijmeegse Waterkwartier. Als eerste in zijn familie ging hij naar het stedelijk gymnasium. Terwijl hij op het Erasmusplein zijn sigaretten rookt, voelt hij zich zo nu en dan een Marsman.

De eerste weken van het academisch jaar hebben hun uittrede alweer gedaan. Met het vallen van de herfst wordt het begin definitief besloten. Tussen de buien door is het nog warm genoeg om op het Erasmusplein te zitten. Muziek staat op: Chet Baker – Almost blue. Marsman kijkt om zich heen en steekt een sigaret op. Op de Erasmus Universiteit in Rotterdam nemen ze alleen nog studenten die minstens een zeven gemiddeld staan aan voor masteropleidingen. Hier in Nijmegen ziet het College van Bestuur de norm van studiepunten die nodig zijn om door te gaan naar het tweede studiejaar graag iets verhoogd.

Een eindje verderop kwam ze de Refter uit. Haar haren opgestoken in een soort van vogelnest, sierlijk, dat wel, met een krul die langer valt. Hoge jukbeenderen doen je blik langs haar wangen omlaag kijken. Ze had hem ook gezien en kwam zijn kant op. Hij dacht aan de voorgestelde maatregelen. Een student hoeft niet perse sneller te studeren, hij of zij moet wel inzet tonen in het eerste jaar. Daarna is er tijd voor andere dingen.

Van Chet Baker zeiden ze dat hij speelde zoals hij zong. Zij liep zoals ze praatte. Van de hak op de tak. Onsamenhangend en niet met een bepaald doel voor ogen. ´Nee, BSA niet gehaald’, vertelde ze. ´Godverdomme, ik kan wel janken´. Ze gebruikte de juiste woorden voor iemand in haar situatie, maar daar bleef het bij. Oprecht verdriet of woede leek niet aanwezig te zijn. Ze had zich al maanden geleden bij haar situatie neergelegd. Bovendien was het niet bepaald een saai jaar geweest. Dit jaar krijgt ze haar herkansing. Het handige is dat het CvB de maatregel om het BSA ietsjes te verhogen, legitimeert door te wijzen op haar morele verantwoordelijkheid de studenten te behoeden voor onnodige studiekosten.

Toen ze weg liep keek hij haar na. Haar schouderbladen bogen sierlijk van haar lange hals weg. Hij werpt zijn blik nog een maal op haar. Het is logisch en goed dat de Universiteit eisen stelt aan haar Studenten en het lijkt de eerste stap om op de lange termijn een betere universiteit te worden.

Dan staat de Marsman op en loopt de andere kant uit. Hoge stappen nemend door de meute baant hij zich een weg naar de asbak en gooit zijn sigaret weg. ´Almost blue´, maar niet helemaal…

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen