Commentaar
‘Het is leuk dat ik een begrip ben geworden.’ Nog geen seconde nadat deze woorden over de tong van Hans Klok zijn gerold, verschijnt er plots een grote flits. Na twee keer knipperen zit er op de stoel van de illusionist een pluizig wit konijn. Verbaasd kijk je om je heen, maar Hans is verdwenen. Poef.
Kon ANS maar net zo toveren als Hans. Dan zouden eerstejaars studenten allemaal op kamers gaan en zich 
niet druk hoeven te maken over torenhoge studieschulden. Hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat het leenstelsel verdwenen was.
Als ANS kon toveren, zouden alle mensen naar elkaar luisteren en er zou een oplossing worden gevonden voor het Sinterklaasdebacle. Hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat de zwarte-pietendiscussie niet nodig was.
Als ANS kon toveren, zouden alle klimaatproblemen verdwijnen. We verbruiken te veel energie door alle onze digitale data op te slaan in de cloud. Hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat er groene ICT was.
Als ANS kon toveren, zouden alle buitenlandse studenten integreren in het Nijmeegse studentenleven. Studenten zouden gemengd leren, wonen en feesten. Cultuurbotsin- gen zouden verleden tijd zijn. Hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat de internationale bubbel doorgeprikt was.
Als ANS kon toveren, zouden surprises in een flits gemaakt zijn. Op het laatste moment een kutsurprise in elkaar flansen zou niet meer aan de orde zijn. Hocus, pocus, pilatus, pas, ik wou dat mijn surprise al klaar was.
Als ANS kon toveren, zouden alle mensen een tosti zijn. Ze zouden lekker pruttelen in het tosti-ijzer als tosti chocopasta, tosti ijsbergsla of tosti kebab. Hocus pocus, pilatus, pas, ik wou dat ik een tosti was.
Helaas, de gedachte dat ANS kan toveren is een illusie. Alleen Hans kan zichzelf laten verdwijnen. Het toveren laten we dus maar aan hem over.
De hoofdredactie
Voor de digitale versie van (H)ANS verdwijnt, klik hier.