Home Opinie & AchtergrondCommentaar ANS is wild

ANS is wild

door Redactie

Maandagochtend, acht uur. De Spar University is uitgestorven. Schappen vol met chips, koeken en nootjes vullen de eerste rijen. Achterin: twintig soorten brood, hummus, yoghurt met Oreo’s en meer van dat soort ongein. Een medewerker sjokt heen en weer en zet af en toe iets recht. Waarom werken hier eigenlijk mensen? Achter de kassa’s hoeft niemand te staan. Tegenwoordig ben je je eigen medewerker, en je betaalt er ook nog voor: zelf scannen, zelf pinnen en aan jezelf vragen of je eigenlijk wel een bonnetje wil.

De digitalisering van de samenleving creĆ«ert een afstand tussen jou en de natuur. Zelfscankassa’s zorgen voor een toenemende vervlakking. Zonder menselijk contact is er geen lol meer aan, dan kun je nog beter een roepende in de woestijn zijn. Het is genoeg geweest: je gaat wild.

Het is even zoeken naar een goede habitat. Na uren dwalen kom je terecht in een van de laatste stukjes ongerepte natuur in Nederland. Links plast een hert over zichzelf heen en rechts wordt een dromerig everzwijn overvallen door een hongerige vos. Uiteindelijk vind je een goed hol om je in te verstoppen. Na twintig dagen wild leven ben je volledig bekeerd. Je eten scharrel je bij elkaar zoals jager-verzamelaars dat in de oertijd deden. Toen wisten ze pas wat gezond leven is. Een gebalanceerd dieet van noten, peulvruchten en gevangen vogeltjes houdt je op de been. Ligt daar nou een verdwaald frietje op de grond? Vreemd.

Hoe dan ook ben je een met de natuur. Een leven zonder verzorgingstroep is prima mogelijk. Geen chemische producten als tandpasta, deodorant en shampoo meer, ook je persoonlijke verzorging ligt vanaf nu in handen van moeder natuur. Citroenen, kokosnoten of eieren: alles moet het ontgelden voor jouw drang om er als een haantje de voorste bij te lopen.

Toch is je nieuwe leefomgeving ook niet zo ongerept als het lijkt. Bij het jager-verzamelen kom je op het spoor van wat wel een heel bijzondere diersoort moet zijn. Avocadoschillen en chiazaad markeren de weg die dit vreemde wezen gebaand heeft. Terwijl je over een aardvarken heen stapt en je een weg baant door het dichte struikgewas sta je opeens oog in oog met een goed gecamoufleerd persoon in dierverzorgertenue. ‘Welkom in de Bush.’

De hoofdredactie

Klik hier om de nieuwe ANS digitaal te lezen.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen