ANS gaat op zoek naar de gezichten achter de RU en geeft een kijkje in de keuken. Deze keer: Dionne Christiaans, onderwijs- en onderzoeksassistent en preparateur van stoffelijke overschotten (overleden personen) in het Radboudumc.
Tekst: Pim ten Broeke
Foto’s: Tim Hebbink
Wat houdt uw werk precies in?
‘Ik prepareer stoffelijke overschotten die eigendom zijn van het Radboudumc. Op het moment dat een overschot binnenkomt, zie ik het niet meer als lichaam, maar als materiaal waar ik mee werk. Ik bekijk de conditie ervan en ontdoe het van kleding en haren. Vervolgens balsem ik het met formaldehyde of vries ik het in. In een later stadium kan ik het nog plastineren. Bij plastinatie wordt het water in het stoffelijk overschot vervangen door siliconen, waardoor het onbeperkt bewaard kan worden.’
Waar worden de preparaten voor gebruikt?
‘De overschotten worden vooral gebruikt voor onderwijs en onderzoek. De hersenen worden bijvoorbeeld uit het overschot verwijderd voor deze doelen. Heel uitzonderlijke gevallen komen in ons anatomisch museum terecht.’
Hoe komt u aan de lichamen?
‘Tijdens hun leven kunnen mensen aangeven dat ze hun lichaam beschikbaar willen stellen aan de wetenschap. Als iemand overleden is en het lichaam aan ons beschikbaar heeft gesteld, arriveert het stoffelijk overschot binnen 24 uur bij het Radboudumc. Wij hebben alleen lichamen van mensen van minimaal zestig jaar oud, omdat we vinden dat organen onder die leeftijd beter kunnen worden gedoneerd. We krijgen nu gemiddeld 100 lichamen per jaar binnen.
Wat vindt u het mooie aan uw baan?
‘De dood is geen vrolijk onderwerp, maar voor de wetenschap en voor studenten levert het een positieve bijdrage. Ik vind het menselijk lichaam heel mooi en het is elke keer een uitdaging om zo optimaal mogelijk een stoffelijk overschot te prepareren. Een keer was het erg lastig om een hart met aorta en middenrif in de juiste positie en vorm te krijgen. Ik heb toen kippengaas gebruikt om de juiste vorm te houden tijdens het plastinatie proces. Dat is zo goed gelukt dat het nu in het Anatomisch museum ligt.
Heeft u wel eens nachtmerries door uw werk?
‘Ik kan de emotionele knop omzetten als ik aan de slag ga. Ik heb nog nooit nachtmerries gehad over mijn werk als preparateur en ook niet bij mijn vorige baan; toen werkte ik in de uitvaart.’