Home CultuurLiteratuur Het verhaal van ANS: dertig jaar deadlineavond

Het verhaal van ANS: dertig jaar deadlineavond

door Redactie

Dit jaar bestaat ANS dertig jaar. Iedere maand levert een andere schrijver een bijdrage aan dit fictieve doorloopverhaal, geïnspireerd op de geschiedenis van ANS. Deze keer: dertig jaar deadlineavond

Tekst: Maaike Pleging
Illustratie: Jeroen Wintraecken

Dit artikel verscheen eerder in het vijfde nummer van ANS

17.45 uur
‘Hallo ANS-heren!’ roept Feli, de eigenaar van snackbar Corry, die de bestelling hoogstpersoonlijk komt bezorgen. Hij plaatst de twee dozen met friet en snacks op de tafel. ‘Alles bij elkaar wordt het dan 44 euro’ , zegt Feli terwijl hij met moeite wat wisselgeld uit zijn zak graait. ‘Ik heb er gratis extra mayonaise en curry bij gestopt, speciaal voor jullie! Geloof me op mijn blauwe ogen.’
De redactieleden wachten al een tijd hongerig op het traditionele avondmaal. Voor elke deadlineavond eten we met de hele redactie en alle medewerkers friet van Corry op het ANS-kantoor. Pim haalt de inhoud van de dozen vast leeg: kaassoufflés, bamischrijven, kroketten en genoeg met saus doordrenkte friet om op te teren voor de lange avond die komen gaat.
Vera overhandigt Feli het geld en na een onverstaanbare opmerking over Marokkanen loopt Feli de deur weer uit richting zijn busje. ‘Bedankt, hè. Tot de volgende keer, ANS!’

‘Iemand nog een AKKU-biertje?’

19.00 uur
Onderuitgezakt zit ik op de versleten bank in het kantoor. De lege frietzakken en snackbakjes worden van de redactietafel geveegd en samen met de eerste verbruikte blikken Schultenbräu in de vuilniszak geschoven. Voor de after dinner dip inslaat, installeer ik me met een nieuw blik bier aan tafel. Terwijl Bas de artikelen print, kiept Noor de bak met pennen in alle soorten en kleuren in het midden van de oude redactietafel leeg. Tom komt het kantoor in met nieuw bier: ‘Iemand nog een AKKU-biertje?’ Pim en Tijs knikken gretig.

‘Vanavond gaan we lezen en overlezen en nog eens lezen, tot we erbij neervallen’, roept Bas. ‘Het wordt een veldslag, dus slijpt uw penselen, stroopt de mouwen op!’ Hij smakt de stapel artikelen op de redactietafel, slaat er met zijn vuist nog een keer demonstratief op en stroopt zijn mouwloze armen op. ‘Laat het redigeren beginnen!’

De eerste ronde wordt gedraaid. We lezen alles – elke zin, elk woord, elke letter. Er wordt gestreept, geschrapt en gekrast. Waar nodig wordt een aantekening gemaakt. Elk artikel wordt voorzien van verschillende kleuren; ieder gebruikt een andere pen. Totdat de stukken perfect zijn.
‘Mag ik van iemand de metallic gelpennen? Dan ga ik aan de slag met Het Laatste Oordeel.’ Vera grabbelt met haar hand in de pennen op tafel.
‘Voor de gouwe ouwe?’ Auke houdt een gouden glitterpen omhoog. Er zijn veel rubrieken de ANS-revue gepasseerd, maar met vijftien jaar bestaat Het Laatste Oordeel het langst. Met de glitterpencorrecties moet het stuk ook dit keer weer tot zijn recht komen in ANS.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen