Verraad, liefde en een diamantroof; het lijkt een recept voor een bloedserieus drama. Niets is echter minder waar bij A Fish Called Wanda. In deze film belanden excentrieke personages in de ene na de andere bloody funny situatie. Monty Python-legende John Cleese schreef het scenario en dat is te merken: absurde taferelen worden absoluut niet vermeden door regisseur Charles Chrichton. Kijk deze komische klassieker en lach je kapot om de dwaze acties van een aantal maffe figuren.
Bizarre beestenboel
In deze film hebben vreemde vogels grote rollen, maar heeft ook een vis een centraal plekje. De tropische Wanda, het beestje uit de filmtitel, zwemt in het aquarium van dierenvriend Ken Pile (gespeeld door een andere Python-veteraan, Michael Palin). Telkens komt ze in beeld wanneer de menselijke hoofdrolspelers elkaar treffen in Kens stulpje, dé ontmoetingsplaats in het verhaal. In het begin zien we bijvoorbeeld hoe de gangster George Thomason (Tom Georgeson) hier twee Amerikanen overhaalt om samen met hem en Ken een overval te plegen. De overval verloopt goed, totdat de oerstomme Otto West (Kevin Kline) en de vrouw waar de vis haar naam aan te danken heeft, Wanda Gershwitz (Jamie Lee Curtis), George aangeven bij politie. Drie kleine hondjes en een oud dametje gooien vervolgens nog meer roet in het eten.
Dan is er nog het personage van John Cleese; Archie Leach heeft een slaapverwekkend huwelijk en een verwende dochter. Zijn burgerlijke leven is ronduit saai totdat hij wordt aangesproken door de flirtende Wanda, die weet dat Archie de advocaat is van bandiet George. Direct is de jurist in de ban van de oplichtende dame, wat zorgt voor belachelijke toestanden die vooral te maken hebben met de jaloerse Otto. Tegelijkertijd ontwikkelt Ken een haat voor Otto, die niet bepaald van beesten blijkt te houden. Kortom: alle personages laten zich overmeesteren door hun meest dierlijke instincten.
Van slapstick tot cultuurbotsingen
De geweldige timing van de fysieke humor van Cleese maakt de film erg goed. Zijn slapstick-talent is trouwens in de hele film volop aanwezig en laat je telkens weer schateren. Pas hierbij wel op: een jaar nadat de film uitkwam lachte de Deense audioloog Ole Bentzen zich letterlijk dood bij het kijken van een scène met de Britse komiek erin.
De hoofdrolspelers van de film bestaan uit Amerikaanse (Kline en Curtis) en Britse (Palin en Cleese) acteurs. Je zou denken dat de typisch Britse humor van ex-Pythons niet goed te combineren is met Amerikaanse grappen. De mix is echter perfect. Constant botsen de twee culturen, vooral wanneer de über-Amerikaanse Otto weer eens zijn gastland beledigt (‘You English think you’re so superior, aren’t you?’). Zijn ultieme tegenpool is Archie, die altijd beleefd is en nooit iets geks probeert te doen. Hij komt pas helemaal los wanneer hij en Wanda elkaar beter leren kennen (‘Wanda, do you have any idea what it’s like being English?’).
Van vreemde vogels tot vage vissen, van slapstick tot botsende culturen: A Fish Called Wanda is ontzettend gevarieerd. Deze film is een absolute aanrader voor het moment dat je aan een goede dosis humor toe bent.