Afgelopen dinsdagavond was de Skylounge in het Erasmusgebouw het decor voor de nieuwste editie van University Unplugged. Het evenement, georganiseerd door Cultuur op de Campus, gaf verschillende studenten een podium om hun muzikale kwaliteiten te etaleren. ANS trok naar het hoogste punt van de campus, nestelde zich tussen het publiek en kreeg uiteenlopende optredens te zien.
Tekst: Tom Plaum & Elisa Ros Villarte
Foto’s: Ted van Aanholt
Normaal gesproken fungeert de Skylounge op de twintigste etage van de Erasmustoren als plek om samen je lunch op te eten. Deze avond staat de ruimte echter in het teken van muziek en toneel, onder het gekleurde licht van de afgeplakte kantoorspotjes. Terwijl de meeste muzikanten hun instrumenten stemmen en opwarmen, neemt het publiek plaats op de knusse kussentjes, stoelen en banken met een biertje in de hand.
De avond wordt geopend door de nieuwe huisband van Cultuur op de Campus, genaamd ‘De Eekhoornjes’. De zangeres van de groep geeft in het begin aan wat de ambities van de groep zijn. ‘Dit is ons eerste optreden en misschien ook gelijk het laatste.’ Met twee repetities op zak proberen ze het beste van de uitvoering te maken. Ze genieten in ieder geval volop. Vooral tijdens het tweede nummer, Twist and Shout van The Beatles, krijgen ze de smaak te pakken. Mochten ‘De Eekhoorntjes’ wat meer repetities inlassen in de toekomst, dan hoeft hun debuutoptreden zeker niet hun zwanenzang te zijn.
Het laatste optreden voor de pauze is van Ellen van Drie op de dwarsfluit met begeleiding van Pepe op de gitaar. Ellen vertelt dat ze pas vorige week besloot om mee te doen aan University Unplugged. Met maar twee repetities en een gesprongen snaar, die net van te voren is vervangen, kan je niet echt spreken van een lekkere voorbereiding. Daar was tijdens het optreden niets van te merken. Ellen en Pepe maken een origineel en mooi duo dat het publiek stil krijgt met originele covers van Fly me to the moon van Frank Sinatra en Sway van Dean Martin.
Nadat de glazen zijn bijgevuld zoekt iedereen zijn plekje weer op in de geïmproviseerde huiskamer. Het publiek wordt met vrolijkheid ontvangen door muzikaal cabaretier Bart met zijn show ‘Sorry’. Hij creërt met zijn kleurrijke gitaar gelijk een sfeer van een zwoele zomeravond aan het kampvuur. Hij zoekt de interactie op met het publiek door ze het refrein mee te laten zingen. De eerste keer reageert het publiek een beetje verlegen, maar bij het tweede refrein doen de toeschouwers vrolijk mee. Naarmate het optreden vordert haalt Bart aparte muziekinstrumenten uit zijn opvallende gele rugzak, in de vorm van onder andere een koeienhoorn, waarvoor hij zich verontschuldigt aan de veganisten in de zaal.
Van een vrolijke toon gaat het evenement ineens over naar een serieuze toon. Milan Stawicki, een oude bekende van University Unplugged, neemt plaats achter de microfoon en vertelt een persoonlijk en aangrijpend verhaal genaamd ‘De Spoorbomen’. Voordat hij aan zijn voordracht begint, legt Milan uit dat hij het taboe van praten over je problemen graag wil doorbreken door zijn verhaal te delen. Geëmotioneerd en beeldend vertelt hij over een vriend die gokverslaafd werd en daardoor steeds dieper in de put kwam te zitten. Doordat zijn eigen gedachten zijn enige gezelschap werden, besloot zijn vriend een eind te maken aan zijn leven. De schokkende monoloog maakt diepe indruk op het publiek.
Als afsluiter van de avond betreedt Panagiota de planken. Zij heeft twee Griekse dansen voorbereid, een dans van oorsprong voor mannen en daarna een dans specifiek voor vrouwen. Onder de tonen van traditionele Griekse muziek danst ze met volle overgave. Tijdens haar optreden maakte ze aparte dansbewegingen die je normaal gesproken niet in de kroeg zal zien. Na afloop van het schouwspel blijft het publiek enigszins in verbazing achter. De toeschouwers kunnen op de weg naar huis in ieder geval zeggen dat ze een kijkje hebben gekregen in de Mediterraanse danscultuur.