Woensdagochtend openden de deuren van de cry room in het Erasmusgebouw. ‘Een tentamen dat niet goed ging, het leren dat niet lukt of je gewoon even wat minder voelen: allemaal redenen om even goed uit te huilen.’
Tekst: Myrte Nowee
De kamer is gelegen op de tweede verdieping van het Erasmusgebouw. Het is afgelegen, klein en intiem. In de kamer hangt een groot whiteboard waar op grote briefjes wanhoopskreten zijn geschreven als ‘I am so done with my exams’, ‘I just want to be finished with my thesis’ en ‘my boyfriend thinks my new T-shirt dress looks weird’. Daartegenaan zijn kleine memoblaadjes met motiverende uitspraken geplakt: ‘I think your dress looks beautiful’.
Snottersfeer
Alles is ingericht om eens lekker goed te janken. Op een tafel staat een doos tissues en op de achtergrond draait zachtjes de soundtrack van Schindler’s List. Ook hangen aan de wanden posters met uitleg waarom het goed is om zo nu en dan eens even flink te huilen. Bij aankomst zijn de eerste studenten net uitgehuild. ‘Ik voel me al een stuk beter’, verklaart een meisje half lachend/snikkend. De huilkamer lijkt een succes, een volgende student geeft aan niet van plan te zijn het bij deze ene middag te laten: ‘Ik denk dat ik na mijn tentamen donderdag weer terugkom’.
De huilkamer is tot en met vrijdag geopend tussen 10.00 – 17.00 en bevindt zich in kamer E2.11 in het Erasmusgebouw.