Hij werd geboren in het Nijmeegse Waterkwartier. Als eerste in zijn familie ging hij naar het Stedelijk Gymnasium. Terwijl hij koffie drinkt op het Erasmusplein, voelt hij zich zo nu en dan een Marsman.
De gastdocent uit de VS nam na aankondiging het woord en maakte meteen een statement: ‘Ik draag dit Hawaii-shirt omdat ik iedere ochtend met een glimlach aan de dag begin. In tegenstelling tot collega’s die jas-das gekleed gaan, ga ik met veel plezier naar mijn – aanhalingstekens gebarend – ‘werk’. Ik voel dan ook niet de behoefte om mijzelf op te hangen aan een das die eigenlijk een strop is.’ Nu denk ik dat, wanneer hij vaker in Nijmegen college zou geven, hij minder de behoefte zou voelen om zijn kledingkeuze uit te leggen. Er heerst hier niet bepaald een kledingnorm die snel als, zoals hij ondervond, een smerig corporatistische dwangbuis ervaren kan worden.
Terwijl hij dit overdenkt, ziet de Marsman drie studentes in mantelpak over het Erasmusplein lopen. Met witte hemden eronder die iets te vaak zijn gewassen, rokken met kaarsvet, vlekken op hun jasjes en ladders in hun panty’s, ziet het er uit alsof ze al veel constitutieborrels hebben bezocht. Het is wellicht lente, maar dit is misschien niet echt waar Martin Bril aan dacht toen hij het over ‘rokjes-dag’ had. De Amerikaanse professor had er zeker zijn wenkbrauwen bij opgetrokken.
Hij is nog niet klaar met dagdromen over de drie meisjes in hun knullige bestuurspakjes of er komen twee benen voorbij. Een vrouw met een damespantalon aan; het meest onderschatte kledingstuk in Nederland. Het jasje van de vrouw valt over haar billen. Daaronder begint de pantalon, de gleuven van de broekzakken nog net zichtbaar als twee aparte horizonnen met een verdwijnpunt dat zo ver ligt dat je de afstand nooit zou kunnen overbruggen; twee brievenbusfirma’s waarvan niemand weet waartoe ze precies behoren, laat staan de belastingdienst. Op precies het juiste moment verlaat de stof van de broek de billen om vanaf het breekpunt in een rechte lijn naar beneden te vallen, waarbij een aantal Griekse pilaren ontstaat. De groeven in deze pilaren dwingen je blik naar beneden te gaan, recht op de hakken af.
De Marsman staat gebiologeerd op en vraagt zich af of de Amerikaanse professor tralies in de pilaren van de pantalon had gezien.