Home Opinie & AchtergrondColumnsRonduit Ronduit: Hoe om te gaan met politieke folderaars

Ronduit: Hoe om te gaan met politieke folderaars

door Redactie

In zijn spitsvondige columns zet student Jurijn Timon de Vos vraagtekens bij ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden in het (studenten)leven. Zijn doel: het bestrijden van onverschilligheid.

Het zal je niet ontgaan zijn: we leven in verkiezingstijd. Je kunt met geen mogelijkheid verhinderen dat zaligheid belovende reclamespotjes en bovenal opgeschoten folderaars in je ooghoeken hun stellingen betrekken. Vanuit hun posities volgt een spervuur aan ogenschijnlijke onweerlegbaarheden.

Tegenover al dit psychologische geweld sta jij, die eeuwige goedzak, er maar wat onbeholpen bij. Wat te doen? Hoe moet je jezelf wapenen tegen de verbaliteiten van zieltjeswinnende colporteurs die tegenwoordig ook al de, anders zo reine, sociale media bevuilen?

Alhoewel het gemakkelijk is om de groen-, blauw- of roodgejaste personen te bespotten, is er maar één die zich hierbij diep behoort te schamen. Dat ben jíj. Mijn excuses op voorhand voor het bezoedelen van dit edel medium door me te bedienen van populistische VVD-leuzen, maar het is gewoonweg ‘niet normaal’ dat de meeste studenten politieke vraagstukken af doen met frasen als ‘ik moet me er nog in verdiepen’ of ‘ik houd het allemaal niet bij’. Democratie gaat iedereen aan; zorg dus maar dat je je ervoor interesseert!

Tot zover mijn bevoogdende preek. Ben je er nog? Ach, misschien was ik in het bovenstaande ook wel iets te onverbiddelijk. Ik weet natuurlijk dat jij je uiterste best doet om jezelf, zo goed en zo kwaad als het kan, te informeren – en dat in moeilijke tijden waarin de Lügenpresse welig tiert. Zo heb je inmiddels de Stemwijzer helemaal zelf ingevuld, is het niet?

Welnu, laat me je over dit stemhulpmiddel één advies geven: klik, vóórdat je op een stelling antwoordt, op de knop ‘wat vinden de partijen?’. Bekijk vervolgens wat de argumentatie achter verschillende standpunten is. Selecteer daarbij niet alleen de partijen waarover je omgeving of gevoel zegt dat ze in jouw straatje passen. Zuivere mengingsvorming gaat namelijk niet om intuïtie, maar om inhoud.

Als man van het midden liet ik bij het invullen mijn gevoel ook even achterwege en selecteerde ik twee, voor mij, tegennatuurlijke partijen: één ter extreemlinker- (GroenLinks) en één ter rechterzijde (D’66) van mijn voorkeurspartij. Ik liet me hierbij bewust niet leiden door de schimpscheuten die J.F. Klaver in zijn theatrale propagandaspot op mijn heimatland afschoot: “In dát [lees: achterlijke] Brabant van de jaren 80 was ik in de ogen van sommigen een bastaardkind.” Evenmin gaf ik ruimte aan mijn afkeer van Pechtolds oeverloze zelfgenoegzaamheid. Inhoud in plaats van gevoel dus.

Wat bleek? Ofschoon beide partijen onderaan mijn ranglijst eindigden, heb ik nu niet alleen weet van hun redeneringen, maar ook begrip voor hun standpunten. Je zult wel denken: wat levert me dit nou op? Mateloos veel, want juist dit begrip is het begin, zo niet de basis, van onze democratie.

Politiek is niets anders dan een eindeloos gesprek. Het gaat tijdens dit gesprek om inhoud én om wederzijds begrip. Politieke folderaars zijn juist de mensen die zulk een open conversatie initiëren. Sluit je hier niet voor af, daar heb je alleen jezelf mee. Het is aan jou dit gesprek, weliswaar geharnast met inhoudelijke achtergrondkennis, maar bovenal met een begripvol open vizier aan te gaan. Wat je er vervolgens mee doet is aan jou. Gelukkig maar.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen