Home Opinie & AchtergrondColumnsCC'tje CC’tje: All-you-can-readrestaurant

CC’tje: All-you-can-readrestaurant

door Redactie

Wanneer Cecile Collin haar gedachten aan het papier schenkt, zet ze jou in de CC. Zo kan jij meelezen met de studentikoze ongemakken van deze student Nederlands.

In Emmen heb je een all-you-can-eatrestaurant dat – ik maak geen grapje – Puur heet. Bij dit soort eettenten is het de bedoeling om in twee uur tijd zo veel mogelijk te schransen en zo veel mogelijk verschillende dingen op je bord te flikkeren. Een avondmaaltijd die bestaat uit sushi, frikandellen, pizza, gemarineerde kip en een stukje vis is hier eerder regel dan uitzondering. Veel consumeren in een korte tijd; het lijkt de universiteit wel. De universiteit is namelijk een all-you-can-readrestaurant.

Je hebt ongeveer vier jaar om alles te proeven, dus je haast je met je bordje naar het buffet. In roestvrijstalen bakken liggen alle lekkernijen heerlijk gepresenteerd: een gekonfijt bestuursjaar, een gegrild Honoursprogramma of een gemarineerde stage. Voor wie het allemaal niet op kan, is er ook nog een aardig staaltje fusion cooking te vinden: een buitenlandsemester. Ik zie mensen ronddwalen met hun bordjes, overdonderd door de overvloed. Sommigen zoeken slechts een eenvoudige maaltijd zonder toeters en bellen, de insalata caprese van het studentenleven, omdat men wil proeven hoe lekker simpel eten kan zijn. Mensen die oprechte liefde koesteren voor hun vakgebied en er zo veel mogelijk over willen lezen, maar er na de voorgeschreven vier jaar de brui aan moeten geven om hun heil te zoeken in het werkzame leven. Wie langer dan vier jaar wil genieten van het onderzoek, het onbeperkt schransen of van al het moois dat het studentenleven te bieden heeft, moet helaas bijbetalen.

Ik doe bij dezen een oproep aan het Nederlandse hoger onderwijs: wees geen all-you-can-readrestaurant. Gun mensen de tijd om zo veel mogelijk hapjes uit te proberen, om ze intens te laten genieten van het veelkleurig smakenpalet van het academische leven. Sla mensen niet dood met rendementsmaatregelen, het sociaal leenstelsel en werkervaringsplekken. Hier op de campus lopen namelijk de mensen rond met échte passie voor hun vak; hier zijn de echte fijnproevers te vinden. Het is zonde om hen zo snel mogelijk uit het restaurant weg te jagen. Als je de verliefde vakidioot de tijd geeft om te lezen, te experimenteren en te ontdekken, zal hij nooit verzadigd raken.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen