Sanne de Kroon denkt overal veel te lang over na en ontwikkelt graag uitgebreide theorieën. Soms heel slim gevonden, soms wat minder. In deze column deelt ze haar nieuwgevonden wijsheden met de medemens.
Illustratie: Inge Spoelstra
In mijn tijd als columnist voor ANS heb ik veel wijsheden met jullie kunnen delen. Er is echter één ding dat zelfs mijn petje te boven gaat: vrouwenbroeken. Pas geleden was ik onderweg naar een feestje in mijn favoriete broek, toen de regen ineens met bakken uit de hemel viel. Eenmaal daar aangekomen werd mijn broek een tripje in de droger aangeboden. Nu is dat altijd een risico, maar high risk, high reward, zeg ik altijd. Helaas: mijn zorgvuldig uitgerekte broek ging terug naar de fabrieksinstellingen. Tijd om een nieuwe broek te kopen, besloot ik. Het vooruitzicht boezemde mij angst in.
Samen met mijn zusje betrad ik de eerste winkel, huiverig als overlevenden van een apocalyps die uiteindelijk uit hun schuilkelder tevoorschijn kruipen. Daar werden wij direct overspoeld door onbekende begrippen, afkomstig uit een radioactieve modewereld. Ik heb altijd gedacht dat de opties bestonden uit ‘spijkerbroek’ of ‘gewone broek’, maar de nieuwe opties stapelden zich op. Wil je niet liever een corduroy broek, een stretchbroek, een legging, tregging of jegging, een salopette, een superstretchbroek, een culotte of soms een enkellange pull-on broek? Oh en trouwens, blijkbaar zijn joggers nu ook een soort broek, in plaats van zwetende mannen van middelbare leeftijd in een egaal grijs trainingspak. Ik houd het niet meer bij. Dan heb je een type broek gekozen en dan komen de pasvormen. Voor jeans (spijkerbroek mag niet meer) alleen al zijn dat bijvoorbeeld: super soft skinny fit jeans, shaping bootcut regular jeans, mini flare high jeans, vintage slim ankle jeans, push-up jegging – low waist of boyfriend low ripped jeans. Alsof ik weet wat dat allemaal betekent. Dan neem ik een willekeurige stapel broeken mee naar een pashokje, om me vervolgens halverwege een knellende broek te realiseren dat ik niet eens aan de juiste maat hebt gedacht. Terwijl ik me afvraag of ik deze broek ooit nog zal kunnen verlaten, schiet me plots te binnen: ‘Wat nou als het brandalarm afgaat?’
Dan, als een godsgeschenk, stuit ik op de perfecte pasvorm: de mom jeans. Dat klinkt als precies wat ik nodig heb. Maar dan! Als ik dichterbij kom, zie ik dat het gaat om een slim mom jeans trashed. Een kapotte dus! Nu is de mode-industrie echt te ver gegaan. Daarom roep ik op tot protest. Het is tijd dat ontwerpers komen met een nieuwe pasvorm, die de kenmerken heeft die meisjes daadwerkelijk verlangen. Het is tijd voor de super soft superstretch mom jeggings met real chocolate chunks en fudge-covered toffee pieces.