De dagen worden korter en de nachten langer. De korte naveltruitjes van de zomer worden ingewisseld door vrolijke gele regenjassen, die vanuit het niets overal vandaan komen en het sombere weer kleuren.
Om tijdens deze donkere dagen niet volledig aan je huis gekluisterd te raken, besluit je een ommetje te maken door park Brakkenstein. Al wandelend mijmer je over de belangrijke dingen in je jonge leven. Je moet namelijk nog maar één jaar studeren en wat dan? Ga je direct werken of doe je toch nog een tweede master? En waar ga je wonen? Bij de SSH& zul je er namelijk snel uitgegooid worden als je niet meer studeert, maar geld voor een huis heb je natuurlijk nog niet. Net zoals een vaste relatie eigenlijk.
Verzonken in gedachten merk je dat je bent doorgelopen naar de botanische tuin, grenzend aan park Brakkenstein. Het is een groot contrast met de kale universiteitsgrond. Hier in dit gedeelte van het park staan namelijk vele verschillende bomen en planten. Ook is het niet zo strak geplant zoals op de campus. De blijheid die je voelt bij het zien van al het groen wringt: lag het gebied maar niet zo verstopt en zag de hele campus er maar zo fleurig uit.
Het wordt steeds kouder en je voelt blosjes op je wangen verschijnen. Zachtjes streel je je gladgeschoren kin. Een echte baard laten groeien kun je niet dus is dit beter. Je denkt aan de baard van de Koning die laatst op de voorpagina van de Gelderlander stond. Ergens voel je iets van jaloezie, maar dan denk je aan mannenemancipator Jens van Tricht. Tegenwoordig hoef je gelukkig niet meer zo mannelijk te zijn.
De hoofdredactie
Klik hier om de nieuwe ANS te lezen