In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat?
Tekst: Eva van Keeken, Vincent Veerbeek en Eva Vervoort
Foto’s: Eva van Keeken en Vincent Veerbeek
Dit artikel verscheen eerder in de derde editie van ANS.
Marissa op bezoek bij Jochem
‘Tja’, is Marissa’s eerste reactie als ze de kamer van Jochem binnenloopt. Ze zoekt duidelijk naar woorden die de puinhoop het beste kunnen omschrijven. Verspreid over de ruimte liggen resten van joints, ongewassen handdoeken en bedorven etensresten. Om nog maar te zwijgen over de rode vlekken op het dekbed, waarvan Marissa denkt dat het wijn is. ‘Veel troep, het is een typische studentenkamer’, zegt ze voorzichtig. ‘Deze persoon moet echt een keer zijn lege flessen wegbrengen. De Coop is hier tegenover.’ Wanneer ze de koelkast opent, begint ze te lachen. ‘Alleen een pizza, dat is wel sad.’ Dan valt haar oog op een pet en mannendeodorant waaruit ze opmaakt dat het een jongenskamer is. Ze schat dat de bewoner iets ouder is dan zij, een jaar of 23. Uit zijn boeken maakt ze op dat hij ‘iets met marketing en communicatie’ studeert.
Marissa verwacht dat de bewoner van de kamer regelmatig uitgaat, omdat hij in de Molenstraat woont. ‘Ik denk dat hij een chill persoon is, echt zo’n type dat veel gamet en blowt’, zegt ze. Op de vraag of hij aan sport doet, antwoordt ze ontkennend. Ze denkt niet dat hij een gezonde levensstijl heeft. Dan ziet ze een skateboard staan. ‘Misschien is het toch wel een sportief persoon. Ik kan me voorstellen dat hij iemand is die overal op zijn skateboard naartoe gaat.’ Marissa zou best met hem in een huis kunnen wonen. ‘Ik denk dat hij een gezellige huisgenoot is, bij wie je makkelijk binnenloopt om even te kletsen.’ Wel zou ze zich ergeren aan zijn troep. ‘Misschien is hij ook zo slordig in de keuken of in de badkamer.’
‘Ik vind het lullig om te zeggen, maar ik zou niet in deze kamer kunnen wonen’, zegt Marissa stellig. ‘Ik vind het gewoon fijn om een georganiseerde en rustige kamer te hebben.’ Een positief punt is de locatie. Het idee midden in het centrum te wonen en zicht te hebben op de Molenstraat bevalt haar wel.
Jochem op bezoek bij Marissa
Op zijn skateboard komt Jochem aan bij studentencomplex Galgenveld, waar Marissa woont. ‘Het is hier een stuk netter dan bij mij, dat is duidelijk’, is zijn eerste reactie als hij binnenkomt op haar kamer. De boeken staan recht in de kast, de kleren zijn keurig opgeborgen en de dekentjes op de bank liggen er perfect opgevouwen bij. Jochem denkt in een meisjeskamer te zijn beland: ‘Alles is opgeruimd en de kleuren roze en lichtgroen komen vaak terug in het meubilair.’ Dan valt zijn blik op de Engelse woordenboeken in de boekenkast. ‘Ze studeert vast Engels’, concludeert hij. ‘Ik verwacht dat ze haar studie serieus neemt en niet zoveel uitgaat. Ze doet weinig onverstandige dingen.’ De leeftijd van Marissa vindt hij moeilijker in te schatten. ‘De inrichting van de kamer oogt een beetje jeugdig door de lichte kleuren’. Hij gokt dat ze rond de 20 jaar is.
Jochem vindt de kamer ook niet heel speciaal. De woorden ‘normaal’ en ‘standaard’ vallen vaak. Hij ziet een getekende poster en een rozenkunstwerk die op de muur zijn geplakt. ‘Misschien is ze wel een kunstzinnig type’, merkt hij op. Jochem zou best een huisgenoot van Marissa willen zijn. ‘Het is in ieder geval iemand die niet veel herrie maakt en van wie je weinig last hebt. Prima om een babbeltje mee te maken.’ Dan valt zijn oog op iets dat hem blij verrast: een Wii en een verzameling games. ‘Eindelijk een raakvlak’, zegt hij lachend. ‘Call of Duty is iets dat ik ook nog wel zou spelen. Een meisje dat gamet is sowieso wel bijzonder.’
Het is geen kamer waar Jochem zich thuis voelt. ‘Ik zou hier echt gek worden, vooral omdat het zo netjes is. Van de inrichting word ik niet heel gelukkig, het is veel te strak. Het zou snel een puinhoop worden als ik hier zou wonen.’ Omdat de woning is opgedeeld in twee kleine kamertjes, is het voor hem niet ruimtelijk genoeg. De locatie vindt hij daarentegen best prima.
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Marissa is zichtbaar verbaasd over de jongen die achter de rommelige kamer schuilgaat. ‘Heel anders dan ik had verwacht’, is de eerste reactie van de 20-jarige studente Amerikanistiek, als ze Jochem ziet. ‘Je ziet er verzorgd uit’, zegt Marissa nadat ze zich aan elkaar hebben voorgesteld. ‘Jouw kamer past wel bij je nette uitstraling’, reageert Jochem, 19 jaar en student Small Business Retail Management.
Marissa vraagt zich af of haar beeld van het alternatieve imago van Jochem klopt. ‘Zo zou ik mezelf niet noemen, maar ik skateboard wel’, zegt hij. ‘Doe je verder nog aan sport?’, vraagt Marissa. ‘Ja, ik fitness af en toe.’ Dan snijdt Marissa een onderwerp aan dat niet onbesproken kan blijven: de rode vlekken op het bed. ‘Is dat wijn?’ ‘Nee’, antwoordt Jochem. ‘Dat is van een bloedneus van mijn ex.’ Marissa wijst hem erop dat hij echt een keer zijn statiegeldflessen moet wegbrengen. Jochem lacht: ‘Luiheid is wel een probleem voor mij, juist omdat alles vanaf de Molenstraat zo dichtbij is.’
‘Die gamecollectie van jou is wel dope’, merkt Jochem op. Ze spelen helaas niet dezelfde games. ‘Het enige dat ik speel is Mario Kart en af en toe Call of Duty‘, zegt Marissa. ‘Ben je creatief?’, vraagt Jochem. Marissa ziet zichzelf niet als een heel creatief persoon. ‘Ik kleed wel graag mijn kamer leuk aan’, zegt ze. Tot slot merkt Jochem op dat Marissa niet zo verlegen is als hij dacht. ‘Dat heb ik verkeerd ingeschat’, zegt hij. ‘Oh, jij dacht zeker dat ik heel saai zou zijn?’, reageert Marissa. ‘Nee, saai ben ik niet. Ik vind het gewoon fijn als het opgeruimd is.’
Marissa en Jochem