In kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Anne en Lotte.
Tekst en foto’s: Vincent Veerbeek
Dit artikel verscheen eerder in de eerste editie van ANS.
Lotte op bezoek bij Anne
Bij binnenkomst in de kamer moet Lotte even nadenken over hoe ze zich voelt bij het nauwkeurig afgewerkte interieur. ‘Alles is vrij strak en hoekig. De ronde vormen van die gloeilampen maken het wat zachter, maar ik vind het wel heel wit.’ Wanneer ze de steile ladder ziet die los tegen de muur staat, kijkt Lotte beduusd omhoog naar het bed op 3,5 meter hoogte. ‘Ik weet niet of ze van stappen houdt, maar die beklimming is wel heftig. Zeker met drank op.’ Wanneer ze een verzameling drankflessen tegenkomt en er in de kast ook nog een drankspel blijkt te liggen, neemt haar verbazing verder toe. ‘Nou, ik ga sowieso vragen hoe ze die trap opkomt.’
Niet alleen de ladder naar Annes bed staat op een vreemde plek. Ook in het badkamertje staat Lotte een interessante verrassing te wachten. De douchecabine doet namelijk dienst als opslagruimte voor een stofzuiger en een wasrek. ‘Volgens mij doucht ze hier nooit’, grinnikt ze. ‘Het is wel een handige multifunctionele ruimte.’ Met een blik op de agenda aan de muur ontdekt Lotte dat de bewoner van festivals houdt en bij de Hema werkt. ‘Mijn zusje heeft ook bij de Hema gewerkt, die is even netjes.’ Ook de studie van de bewoner is snel geraden. ‘Alle boeken gaan over kinderen, dus ik denk dat ze iets studeert wat daarmee te maken heeft.’
Verder beschrijft Lotte de persoon als sociaal en zachtaardig. ‘Misschien is ze zelfs een beetje alternatief’, zegt Lotte terwijl ze naar de kapstok kijkt, die gemaakt lijkt te zijn uit een stuk wrakhout. ‘Ik denk dat ze van de natuur houdt. Waarschijnlijk is ze veel bezig met biologisch en gezond eten, gezien al die kruiden en kookspullen.’ Nu ze meer van de kamer heeft gezien, is Lotte best te spreken over de kamer. ‘Ik vind het wel wat hebben. Zelf zou ik het alleen niet zo wit laten. Misschien dat ik een muur een leuke kleur zou verven, maar voor de rest vind ik het mooi aangekleed.’
Anne op bezoek bij Lotte
Wanneer ze het terrein van de Stadsnomaden oprijdt, schiet Anne in de lach. ‘Heftig, maar het ziet er wel gezellig uit. Vakantie in eigen land.’ Tussen een verzameling sleurhutten en tiny homes staat het gele busje waar Lotte woont, omringd door afgedankte etalagepoppen. ‘Ik zou me helemaal de pleuris schrikken ‘s avonds’, zegt Anne huiverend. Binnen neemt ze even de tijd om het interieur in zich op te nemen. ‘Het is zeker anders’, zegt ze aarzelend. ‘Wat moet ik hiervan zeggen. Ze heeft een panoramisch dak, dat vind ik wel luxe. Je kunt hier ‘s avonds sterren kijken.’ Hoewel ze de bus omschrijft als knus geeft Anne toe dat het niks voor haar is. ‘Ik zou hier niet kunnen leven’, roept ze stellig. ‘Ik heb altijd gekampeerd, maar ik zou niet mijn hele leven zo willen wonen.’
Anne twijfelt geen seconde over het geslacht van de bewoner. ‘Het is duidelijk een meisje, gezien de roze aankleding.’ De studie van de bewoner kost meer moeite. ‘Het zou Geschiedenis kunnen zijn’, zegt ze terwijl ze een boek van Foucault oppakt. Vanwege het ogenschijnlijke gebrek aan literatuur besluit Anne een paar kastjes open te trekken op zoek naar een studieboek. Bij de derde is het raak. ‘Europese integratietheorie, wat voor studie is dat? Misschien iets filosofisch.’
‘Ik kijk vooral mijn ogen uit. Over alles valt iets te zeggen’, lacht Anne, terwijl ze wat rondsnuffelt in het busje. Dan pakt ze een stapel cd’s die op het dashboard ligt om te kijken of ze iets herkent. ‘Gorillaz, moet ik dit kennen? Er moet toch wel iets zijn wat ik ken… Oh, de Spice Girls!’ Over mogelijke andere hobby’s van de bewoner moet Anne even nadenken. ‘Niet poetsen’, zegt ze uiteindelijk terwijl ze nog eens rondkijkt. ‘Alhoewel, ik vind het aanrecht er netjes uitzien, maar ik weet niet of ze dat gebruikt.’ Anne twijfelt hoe ze de persoon het beste kan omschrijven. ‘Vrolijk, gezellig en alternatief’, zegt ze uiteindelijk. ‘Ik ben heel benieuwd naar de bewoner.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
‘Dat is wel even wat anders hè’, zegt Lotte (26, vierdejaars Politicologie) als ze Anne (21, eerstejaars Logopedie en Taalwetenschap) nog steeds geïntrigeerd ziet rondkijken op het terrein van de Stadsnomaden. ‘Zoiets had ik zeker niet verwacht’, lacht Anne. Hoewel Lotte dacht dat Anne haar bus verschrikkelijk zou vinden, is ze eigenlijk best enthousiast. Ze wil weten hoe Lotte hier is beland. ‘Vanaf mijn vijftiende ging ik met krakers om en heb ik veel in pandjes rondgehangen. Toen dat verboden werd, zijn we hiermee begonnen, ook omdat we iets met milieu en sociaal welzijn wilden doen. De bus heb ik via Marktplaats gevonden.’ Trots voegt ze eraan toe: ‘Hij komt uit 1973.’
De woonsituatie van Lotte roept genoeg vragen op, maar ook Annes kamer was niet zonder verrassingen. ‘Ik zag die trap’, zegt Lotte, terwijl Anne begint te lachen. ‘Hoe kom jij in godsnaam boven als je een drankje ophebt?’ Terwijl Lotte geboeid luistert, legt Anne uit dat de ladder aan het bed kan worden gehaakt. ‘Ik ga die ladder niet op als ik veel gedronken heb. Dan slaap ik op mijn bank.’ Ook de inrichting van Annes badkamer roept vragen op. ‘Ik haal de stofzuiger er echt iedere ochtend uit om te douchen. Daarna maak ik de douche droog en zet ik alles terug.’
Anne merkt op dat het best krap is in Lottes busje. ‘Gelukkig hebben we een gemeenschappelijke woonkamer’, grinnikt Lotte. ‘Soms kom ik gestrest thuis en dan zitten mensen al bij het kampvuur met een biertje. Dat is heel fijn.’ Al met al is Anne erg te spreken over de Stadsnomaden. ‘Je bent altijd op vakantie wanneer je hier woont.’
