In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Luuk en Nadine.
Dit artikel verscheen eerder in de zevende editie van ANS
Tekst: Simone Bregonje
Foto’s: Jetske Adams en Irene Wilde
Luuk op bezoek bij Nadine
Voorzichtig duwt Luuk de deur van Nadines kamer open. Hij blijft aarzelend in de deuropening staan. ‘Ja, wat zeg je dan?’ vraagt hij zich hardop af. De kamer staat vol opvallende objecten, van een geïmproviseerde bijzettafel bestaande uit een verkeersbord op een pylon tot een paspop met een doktersjas. Toch is het eerste wat Luuk opvalt een van de minst spannende dingen in de kamer: een poster van Imagine Dragons. ‘Ze houdt dus van muziek’, is zijn conclusie. Zijn tweede voor de hand liggende conclusie gaat over het geslacht van de bewoner. ‘Ik weet dat het een vrouw is, want er hing een briefje met de naam Vera op de deur’, merkt Luuk droogjes op.
Hij vervolgt zijn zoektocht als een kip zonder kop. ‘Ik zag net een sticker van de Loefbijter, volgens mij is dat een zeilvereniging. En hier ligt een zak met waxinelichtjes, dat is typerend voor een meisjeskamer.’ Na deze reeks ontdekkingen blijft het even stil. Nog steeds zijn de meest bijzondere elementen in de kamer niet ter sprake gekomen. In plaats daarvan richt Luuk zich vol interesse op een poster aan de deur. ‘Deze is van de Albert Heijn, misschien werkt ze daar wel.’ Als hij zich omdraait, ziet hij opeens een collectie bierglazen. Hij kan zijn enthousiasme bijna niet bedwingen. ‘Een vrouw aan het bier, wat goed!’
Opeens merkt Luuk op dat de bewoner er al langer moet wonen. ‘Er hangt veel aan de muur en een kamer vormt zich toch langzaam.’ Na een subtiele hint ziet hij eindelijk de bijzettafel, maar erg bijzonder lijkt hij die niet te vinden. ‘Dat staat niet heel stevig’, is het enige wat hij erover heeft te zeggen. Daarna richt hij zich op een plastic, roze kinderkrukje van de Ikea. ‘Die had ik vroeger ook!’ Pas wanneer Luuk op het punt staat om weg te gaan, valt zijn oog op een afbeelding van de Mona Lisa die ondersteboven aan de muur hangt. Hij kan het schilderij wel waarderen: ‘ik wil ook zo’n schilderij. We hebben bij mij thuis wel een poster van Beatrix en Claus, maar die hangt niet ondersteboven’, lacht hij.
Nadine op bezoek bij Luuk
Waar Luuk niet zo goed wist waar hij moest beginnen, gaat Nadine enthousiast van start. ‘Het is een nette kamer, maar wel een beetje een langwerpig hok.’ Over het geslacht van de bewoner is geen twijfel mogelijk. In de kledingkast hangen alleen maar mannenkleren. ‘En een rokkostuum, dus het is sowieso een man, hoewel dit me wel even aan het twijfelen bracht’, biecht ze op terwijl ze naar een fles shampoo met het opschrift ‘Glans en Care’ wijst. ‘Misschien is het een man met dof haar.’
Achter de fles shampoo staan Luuks bierglazen. Nadine vist er een glas in de vorm van een laars tussenuit. ‘Deze is top, erg leuk. Ik hoop dat hij ooit een adtje bootschoen heeft gedaan.’ Dan valt haar oog op een potje vitaminepillen. ‘Ik denk dat hij wel van een feestje houdt en deze slikt ter compensatie. Dat is ook wel nodig, als je die bootschoen leeg moet drinken.’ Daarnaast valt het Nadine op dat de afkorting ESV wel erg vaak terugkomt in de kamer. ‘Ik weet niet wat ESV is. Is dat een dispuut?’ vraagt Nadine zich af. Als een echte detective gaat ze op zoek naar het antwoord op die vraag.
‘Hier ligt een uitnodiging voor hun cobo’, zegt ze, terwijl ze de uitnodiging onder een stapel papieren vandaan trekt. ‘Maar er staat nog steeds niet op wat voor vereniging het is.’ Achterop een visitekaartje vindt ze eindelijk het antwoord. ‘Economische Studenten Vereniging, hij studeert dus Economie. Misschien zit hij ook wel in het bestuur.’
Naast het logo van de ESV is de Canadese vlag een veelvoorkomend symbool in de kamer. ‘Ik denk dat hij daar ooit op vakantie is geweest, of misschien heeft hij daar gestudeerd’, zegt Nadine. In een hoek ligt een squashracket en aan de andere kant van de kamer vindt Nadine tafeltennisbatjes. ‘Hij doet dus in ieder geval een sport waarbij je tegen ballen aan moet slaan’, stelt Nadine vast, trots op haar beschrijving van racketsporten. Na een laatste rondje door de kamer is ze klaar voor de conclusie. ‘Ik denk dat de bewoner vrij studentikoos is, wat vooral wordt bevestigd door het rokkostuum in de kast bevestigt dat.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Nog voordat Luuk (20, derdejaars student Economie) de kans heeft gehad om op de bank in zijn kamer te gaan zitten, begint Nadine (21, derdejaars student Geneeskunde) vragen op hem af te vuren. Nadat ze hem een compliment heeft gegeven over zijn opgeruimde kamer, vraagt ze naar de vitaminepillen. ‘Zijn die nodig?’ vraagt Nadine lachend. Luuk schudt zijn hoofd. ‘Mijn moeder kocht ze altijd voor me en daar ben ik mee doorgegaan. Zo’n pilletje nemen is makkelijker dan fruit eten.’ Nadines conclusie dat de vitaminepillen het drankgebruik van de bewoner moeten compenseren, lijkt niet helemaal uit de lucht gegrepen. ‘Ik ben een fanatiek carnavaller’, vertelt Luuk, wijzend naar een rood-geel-groene sjaal die over een kast is gedrapeerd. Nadine kijkt verbaasd, die was haar helemaal niet opgevallen. Het glas in de vorm van een laars blijkt inderdaad wel eens gebruikt te zijn voor een adtje. ‘Dit noem je een boot en er past bijna een liter in. Die moet je dan adten binnen drie minuten’, legt Luuk uit. Hoewel Nadine ook wel van een feestje houdt, zou ze dat Luuk niet zo snel nadoen. Luuk probeert haar gerust te stellen. ‘De eerste vijf minuten erna zijn wel vervelend, maar daarna gaat het prima.’
Dan komt de bijzettafel van Nadine ter sprake. ‘Die komt uit Gemert, het dorp waar ik vandaan kom’, vertelt Nadine. ‘Ik had een tafel nodig, dus eerst heb ik er een krukje onder gezet, maar toen kwam ik die pylon tegen.’ Lachend: ‘die past er veel beter bij.’ Luuk kan het niet laten om Nadine een tip mee te geven. ‘Hij staat niet zo stevig, dus ik zou hem wel even vastzetten.’ Het stelen van borden blijkt ook een hobby van Luuk. ‘Ik heb wel eens een reclamebord gejat bij een voetbalwedstrijd.’ Met de kwalificatie ‘jatten’ is Nadine het niet eens. ‘Zo zou ik het niet noemen. Laten we het erop houden dat het bord ergens hing waar het nu niet meer hangt.’
